Verder rond de Zon

“Het is heel leuk om je nieuwsbrief te krijgen! Ik markeer deze altijd als ongelezen, om er op een later moment voor te gaan zitten, om een nieuwe blog van jou met een kopje thee en in mij op te nemen. Soms lees ik er wel meer dan één, beken ik, ik weet het... lees ze met mate, en eerlijk gezegd, meer dan één is ook vaak te veel van het goede. Je stopt zoveel moois in je blogs dat ze de tijd om hun heen lijken te verlengen en voor je het weet ben je verder rond de zon dan het voelt.”

Dit is een enorm fijn bericht om te ontvangen. Vrolijkmakend en zingevend. Ook, omdat de lezers - en schrijverservaring elkaar hier spiegelen. Als schrijver neem ik, inclusief kop thee, de tijd voor het formuleren van mijn gedachten, het exploreren van mentale mogelijkheden en het ophelderen en verbinden van de gepaardgaande beelden en emoties. Ik glunder bij het idee dat lezers er evengoed voor gaan zitten en echt betekenis ervaren in de blogs. Dit doet me denken aan een uitspraak van Sartre. Hij sprak eens over “een grootmoedig pact tussen auteur en lezer”. Hoewel ik in deze blogs geen fictie noch een uitgedacht filosofisch systeem (nou ja, weliswaar brokstukjes van een psychologisch welzijnssysteem) neerzet, voelt schrijven immer als een intense uitnodiging aan een lezer. Welkom, kijk eens met deze perspectieven mee, hoe bevallen ze jou, wat voel jij in déze belevingswereld? Het heeft iets weg van een goed gesprek en dat vraagt inderdaad grootmoed.

Ook vind ik het beeld van de eerste alinea mooi: dat de blogs de tijd om hun heen lijken te verlengen en je als lezer, voor je het weet, verder rond de zon bent dan het voelt. Dit stemt overeen met de flow waarin ik de blogs schrijf.

Is het niet wonderlijk dat als ik in ‘mijn’ tijd, met mijn wezen en op deze hyperlokale plek een bepaalde ervaring heb en creëer, een gelijkgestemde ervaring elders, op een ‘ander’ moment, binnenin de lezer, mogelijk wordt?

Zo staan we in verbinding. Verder rond de zon dan we lichtelijk vermoeden.